Gegevens:

het waait nog wat om stenen hoeken
maar bladering barst voegend los
leunt schuilend tegen gevelmuren
waar het ontbreekt aan bos

verhangt zich aan de regenpijp
dood de tijd met wachten
waarna beknoptheid ijdel prijkt
als zij blauwt in al haar prachten

wat verderop verbloesemt aarde
ontstraat de weg naar het fatsoen
een roze bril blijkt niet meer nodig
nu wolken liggen in het plantsoen

en doorheen dit twijgend leven
koert duif en takt in vredigheid
alles is van het voorbij
het heden wordt niet vrijgepleit