Gegevens:

tussen nacht en ochtenddauw
als bomen weer ontwaken
zonlicht als een waterval
weg zoekt door een herfstig dal

het laatste blad de dood aanschouwt
en valt waar zij zal rusten
ontkleurt de tijd haar bonte pracht
niets meer en minder dan verwacht

ontbladering ontstamt gelijk
zwart ogen nu hun basten
ontgroening laat nieuwe twijgen
de zon waarop zich parels rijgen

een vreemde stilte sprokkelt hier
wat zich verhout in tijden
schijndood zit in het verweren
wacht verstild tot nieuw zal keren