Gegevens:

De woorden uit jou mond

zo oprecht, zo gemeend

Maar de ruimte ertussen

al te lang versteend.

Geen mergel maar beton

Eerst in de nacht, tijdens de slaap

is waar mijn beitelen begon

Bezweet wordt ik wakker

Met het steenstof nog in de ogen.

Ik voel me bedrogen

Want ik kom er niet doorheen

De muur, jou vesting

was die maar van plastic

Dan smolt ik met de warmte van mijn hart

een mooi rond gat.