Gegevens:

Dit moet ik gewoon even delen, omdat ik dit niet vaak meemaak, eigenlijk voor 't eerst.

Ging zojuist even boodschappen doen. Kwam weg met een zware rugzak en een zware tas. Iets wat je het liefste zo snel mogelijk naar huis brengt. Mijn schouderbladen hadden het moeilijk.
Oeps, sigaretten voor Faro vergeten (waar ik wel eens een sigaretje van meepaf, en die sigaren zijn me te zwaar) Maar net als je denkt, ff snel, dan heb je meestal iemand voor je die lang bezig is. Het was een oude vrouw, lichtelijk gefrustreerd, en verbaasd over de service, de incompetente 'muts'(die er eigenlijk ook niets aan kon doen) maar niet in de vergeving viel omdat deze oude mevrouw al langer naar die plant zocht. Toen het kassameisje op zoek was voor haar, stelde ik de oudere mevrouw een beetje gerust met woorden die zij wilde horen. Je weet wel, een beetje de boel sussen...

Het kassameisje kreeg het niet gemakkelijk! Toen de vrouw zonder plant wegliep, want "Dat zijn de verkeerden" vertelde ik haar op geruststellende toon, dat ik een makkelijke klant was, en dat ze het zichzelf maar niet moest aantrekken.
Toen ik klaar was, kwam ik de oudere vrouw langszij, en maakte een opmerking over de leegstaande ruimten. (het is allemaal in aanbouw hier) Al snel kreeg ik de ongenoegens in de gaten, waarop ik antwoord: "Ook ik heb last van frustraties, en daarvoor heb ik deze jongen", een fles Wodka uit de tas tevoorschijn toverend. Ze begint te lachen, en zei dat ze daar gister aan zat te denken. We lopen de gang uit, en hebben een half uur nagepraat. Het ging over echt vanalles, en het was echt lache! Over drugs, hoeren, school, tv programma's.enz. -De snelheid waarmee de wereld verandert- 
Ze vertelde me over haar dochters, haar overleden man, en ik over het fenomeen, jawel, vrouwloos leven, en de balen die ik daarvan had. Ze zij:"Ach jongen toch, wat vind ik dat rot, maar we moesten lachen om de wending die we er alletwee aan gaven. Niet zeuren maar alles toch in het grotere plaatje.
Daar kwam een jonge dame aan, en parkeerde haar fiets, ik kijk naar de voorover gebukte meid, en zij keek mee, en zegt tegen me:"Is dat niets voor je?" De griet liep het winkelcentrum in, en ze kijkt en zegt:"Ach nee, moet je dat nou zien lopen..." Das niks voor jou"

Toen kreeg ik het verhaal te horen van die twee negers, die naast haar wonen, het homosexuele stel, dat een baan heeft en een ecsort service. Ze vroeg zich af of een baan niet genoeg was. En dat ze vreesde voor haar dochter in het begin, twee grote zwarte mannen, maar goddank waren ze een stel!

Ja en de buurt, is een drugsbende! Ik was verbaasd, en zei: "hiero?" Ze keek me aan, tiktje me aan, en schiet in de lach, "Jonge toch, natuurlijk etc.."

Lang verhaal kort, de zwaarte van de tassen, konden me even niet schelen. We hebben echt gelachen samen, door lekker direct en eerlijk te spreken. Dat was wat zij waardeerde. Ik hoor het en merk het te vaak, dat de show die we opvoeren, het ophouden van pseudo fatsoen, benauwend werkt. Leef, en praat en zeg wat je op je hart hebt! Het is zo gaaf en leuk! Er zit zoveel humor in mensen. Ik had ook kunnen denken, "wat een zeikwijf met haar plantje", maar even erdoorheen prikken, en je ziet, ik heb met een vrouw van wie weet 84 ? zoiets, (want ze trouwde op haar 20e, en haar oudste dochter is 60) een heel erg humoristisch open en leuk gesprek gevoerd. We zeiden mekaar gedag, en ze zegt: "Emil was het hè, dit ga ik aan mijn dochter vertellen!"

Het was een kwiek mens, en geestelijk niet afgestomt. Waar je alles mee bespreekbaar kon maken. We gingen alletwee met een goed gevoel naar huis. Hoe dat ontstaan is, weet ik niet, maar het zal aan mijn houding en ons beiden spontaniteit hebben gelegen. Meestal ben ik vrij teruggetrokken. Niet altijd, en soms juist niet.

Mijn dag kan niet meer stuk.

Ik ben alleen haar naam vergeten, maar als ik haar weer zie, wordt dat gewoon weer lachen!
Zo kan het ook! Echt,.. het was alsof er geen leeftijdsverschil was. Elkaar aanstoten en lachen als twee pubers op straat. Harmonie.