Gegevens:

Ik sloot langzaam mijn ogen

en koesterde jouw kozen

ik fluisterde lieve woorden

je begon stilletjes te blozen.

De wind zong zijn lied

woei cirkels in het zand

je keek diep in mijn ogen

beloofde 'n onbreekbare band.

Hoog boven ons dreven zeldzame wolken

de zon verzilverde de rollende golven

het geluid van een helende stilte

had ons onder reine passie bedolven.

Ik sloot langzaam mijn ogen

en koesterde jouw minnen

dit teder moment zou ons later

alle tegenslagen doen overwinnen.

Blauw was de hemel eentonig getint

de zon daalde midden van liefdeskleuren

onaards voelen,we leken te dromen

we waren gevangen in zoetmenselijke geuren.

Laag in de horizon vloog 'n late meeuw

scherend over de duinen, weg van de zee

de avond schonk een beschermend deken

bracht aangename discretie voor ons twee.

Ik sluit langzaam mijn ogen

'n traan verraadt eenzaamheid

ik loop verdwaald langs cirkels in het zand

alleen, bijna smekend om vergane tijd...

Eugeen Van de Weyer