Gegevens:

Ik begin het goed zat te worden, die eeuwige rugpijn. Oké, de neurochirurg had het gezegd, alleen de pijn in je been verdwijnt, de rugpijn blijft. Maar stiekum denk je dan dat jij misschien geluk zult hebben, dat mag toch ook wel eens een keer?

Niet dus...staan gaat hierdoor vrijwel niet, lopen wel, maar als je de hele tijd moet blijven lopen...winkelt zo lastig.

Ja, ik weet het, ik moet positief denken en dat probeer ik ook. Ik neem vanmorgen wel twee panadolletjes en dan eet ik de pana (brood toch?) op en dan blijven de dolletjes over. Dan wordt het leven weer...dolletjes nietwaar? dus, desalniettemin, hoewel...ach ik zie wel,...dolletjes, niet dan?