Gegevens:

Een gebroken hart
 
Blijkbaar kan ik er niet omheen.
De traumatische kindertijd, waarvan de rode draad in mijn leven meeloopt.
Op zich ben ik nu de vrouw van het leven, met alles erop en eraan.
Maar diep in mij leeft het gekwetste kind en het ergste is, dat ik het niet goed kan krijgen voor haar.
Ik heb vandaag zelf de kostbare vriendschap beeindigd omdat ik het niet kan hanteren om in het NU te leven.
Mijn gedichten en verhalen van de afgelopen tijd zijn ontstaan door deze vriendschap.
Ik ben veel beter gaan schrijven, nog meer bewust geworden. Maar een vriendschap onderhouden....

Nee, ik kan het gewoon niet.
Het geeft te veel onrust, terwijl juist de rust geboden wordt.
En nu zit ik met een gebroken hart, want ik hield ook nog eens van die persoon.
Een vrouw van 56 jaar met een gebroken hart, echt een giller toch?
En het erge is dat ik het allemaal zelf doe.
Te veel verlangens, te veel hoop.
Maar te weinig vertrouwen in mijzelf en daardoor ook in de ander.
Het voelt of de wereld is vergaan en dat voelt zo vreselijk.
Terwijl er eigenlijk geen reden voor is, maar om het voelen kun je niet heen.
Ik heb het geprobeerd, maar het lukt niet.
Ik hoop dat ze nog eens een medicijn uitvinden om de rode draad op te lossen.
Maar tot die tijd zal ik vechten voor een beetje geluk, totdat ik erbij neer val.