Gegevens:

Zestig kinderogen staren
Terwijl ik op een drempel sta
 
Ik kijk nog één keer achterom
Daar liggen nog mijn schreden
Hoe ben ik hier toch aanbeland?
 
Heb ik deze vloot vol mensen
schepen werkelijk verbrand? Stond ik
voor even op de gang?
 
In dit oogwenk

verzucht ik veertig jaren lang

verzucht ik vrouwen, reizen, banen
verzucht ik alles dat geweest is
of niet kwam
 
Nu schud ik handen die ik kende
toen ze geklemd om knikkers zaten
 
We lachen samen om het
ongekende dat uit ons is
ontsproten om al het kleine
al het grote
 
Hier staan de jongens die we zijn
in de mannen die we waren