Gegevens:
"Maagwanddecoratie"
Het is 2070 en plastische chirurgie en andere
veranderingen aan het uiterlijk zijn zo gewoon als slapen. Er zijn
echter nog altijd mensen bij wie het extremer moet en kan.
"Mijn anus laten bleken? Wat ouderwets!" schreeuwde een dame tegen de uiterlijkogist.
"Dat deden ze in 2008 ook al."
"Maar
mevrouw, het is jaren uit de mode geweest. Wilt u dan niet de eerste
zijn die het weer in de mode laat geraken? Retro, zeg maar."
"Beste
man, moet u eens luisteren. Ik betaal u geen duizenden florijnen om met
oude troep aan te komen zeg." Boos als de gemaakte dame was verliet ze
al stampvoetend de praktijk en liep ze langs de grachten naar de
zwevende tram toe. Het was namelijk al jaren verboden om met eigen
vervoer in het centrum te komen en door de financiële impulsen van de
laatste jaren besloot de regering om het openbaar vervoer gratis te
maken.
Terwijl ze in de tram zat hoorde ze een stukje verderop twee mensen praten.
"Ik
heb een verf ontwikkeld die zelfs bestand is tegen de zuurste zuren en
waarvan zelfs de ergste zuurpruimen een glimlach op hun botoxgezicht
krijgen."
"Echt waar joh? Gaaf." De eerste man was duidelijk een
professor slash uitvinder en de tweede zag er tamelijk kunstzinnig uit.
De verfvlekken in zijn kleding en haar deden vermoeden dat de beste man
een kunstenaar of op zijn minst schilder was. Bij de volgende halte
stapte er een groot aantal mensen uit en besloot de dame wat dichterbij
te gaan zitten om de twee mannen beter af te kunnen luisteren.
"Het
is tegen alles bestendig en is ook nog eens zelfreinigend. Dus als dat
straattuig weer eens met die spuitbussen aan komen kakken valt het
gewoon op het trottoir!"
"Maar dat is fantastisch!" glunderde de kunstenaar.
De dame kreeg een idee en onderbrak de twee.
"Mag
ik u iets vragen? Zou men met die verf ook een maagwand kunnen
decoreren?" De Willie Wortel van zijn tijd was even verbaasd over deze
brutale interventie van de vrouw, maar zag aan haar kledij dat het met
de financiën wel goed zou zitten.
"Euh... jawel, dat zou moeten
kunnen." De vrouw begon te glimlachen en overtuigde de mannen om mee
terug te gaan naar de uiterlijkogist. In de tussentijd flapte ze er
iets uit over veel geld en maagwanddecoraties. Gespannen als de beide
heren waren gingen ze toch mee. Een beetje geld kan geen kwaad, en
mocht het op een trend uitlopen, dan waren ze binnen. Met aan iedere
arm een man kwam de vrouw weer bij de uiterlijkogist binnen om haar
idee uit te leggen.
"Ik heb een idee!" schreeuwde de dame tegen de uiterlijkogist.
"Deze
man is een kunstenaar en die andere man is een uitvinder die ervoor kan
zonder dat men iets kan verven zonder dat het ooit verbleekt of
vergaat. Briljant, niet?" Voordat de uiterlijkogist kon antwoorden ging
de vrouw verder met de uitleg van haar idee.
"Nu wil ik graag dat u
die kunstenaar tijdelijk laat verkleinen zodat hij met de verf van die
andere man een maagwanddecoratie kan maken op mijn maagwand. Ik beloof
u dat velen mij zullen volgen in deze trend." De uiterlijkogist stemde
in en zo geschiedde het dat de dame als eerste met een
maagwanddecoratie door het leven ging.
Nadat het eerst een
persoonlijk succes werd, werd het niet veel later een stedelijk succes,
een landelijk succes, een continentaal succes en een galactisch succes.
De vrouw waande zich rijker dan ooit tevoren, evenals de twee mannen en
de uiterlijkogisten wereldwijd, ware het niet dat het originele idee al
61 jaar eerder op werd geschreven door een amateurschrijvertje die na
zijn dood wereldberoemd werd. Al zijn werken werden vertaald in
driehonderd verschillende talen en hij ontving postuum vele prijzen.
Zodoende had het nageslacht van deze schrijver voldoende bewijs en
macht om de vrouw, de mannen en de uiterlijkogist voor de rechter te
slepen wegens plagiaat. Na het vonnis verloren de vier alles dat ze
opgebouwd hadden na de eerste maagwanddecoratie. Dat krijg je met
hebzucht.
© januari 2009, Timmeeh, BasicPublishing.nl
Reacties:
Geplaatst op: 2009-01-25 13:05:46 uur
Geplaatst op: 2009-01-23 10:48:40 uur
Geplaatst op: 2009-01-22 23:01:58 uur